Uzun uzun yıllar önce bir derviş ile küçük oğlu uzak diyarlardaki akrabalarını görmek için yola çıkmışlar. Yolculukları sırasında kuş uçmaz, kervan geçmez bir yerde, büyük ve geniş bir ovanın ortalık yerinde, güzel, bakımlı, güçlü bir at ile karşılaşmışlar.

Küçük çocuk atı bulduklarına çok sevinmiş ve koşarak yanına gitmiş. Yularından tuttuktan sonra sevinçle babasına dönüp;

"Baba bak ne güzel bir at bulduk, artık hızla ve yorulmadan akrabalarımıza gidebiliriz" demiş.

Derviş yüzünde geniş ve şefkatli bir gülümseme ile "evladım" demiş, "bu at bizim değil, onu evine götürmemiz gerekir".

Çocuk şaşkınlık içinde "baba, bu atın nereden geldiğini nasıl bilelim? Onu nasıl götürebiliriz ki2 diye sormuş.

Derviş, "sen merak etme, hadi gel götürelim demiş" ve atı yularından tutarak ilk patikaya kadar götürmüş. Sonra da yularını bırakmış.

At bir o tarafa, bir bu tarafa baktıktan sonra ovanın batı tarafına doğru yönelmiş ve yavaş yavaş patikayı izleyerek yürümeye başlamış. At açıktıkça yoldan çıkıp otlamış, derviş karnı doyduktan sonra almış atı tekrar patikaya geri getirmiş. Her geri gelişten sonra bizim at tekrar yürümeye devam etmiş.

Hayvan her acıktıkça ve susadıkça devam eden bu yoldan çıkma ve yola geri dönme düzeni devam etmiş. Sonunda uzakta bir köy gözükmüş ve at biraz daha hızlı adımlarla ilerleyerek en güzel evine doğru yönelmiş.

Evin sahibi atını ve yanında Derviş ile oğlunu görünce hem sevinmiş, hem de şaşırmış. Şaşkınlığı geçtikten ve dervişi konuk edip evinde ağırladıktan sonra dervişe sormuş;

"Derviş kardeşim, sen buralı değilsin. Buralardan kuş uçmaz, kervan geçmez. Yolu, izi ve bizi bilmeden bu atı buraya nasıl getirdin?"

Derviş her zamanki sıcak ve şefkatli gülümsemesi ile şu cevabı vermiş;

"At zaten yolu biliyordu, ben sadece onu yolda tuttum."

Tıpkı bu hikayede olduğu gibi insanlar değişim dönemlerinde çoğunlukla çözüm yolunu bilir ya da sezerler. Koçların yaptığı danışanların disiplin içinde mevcut durumlarını anlamaları, hedeflerini belirlemeleri, bu hedeflere yönelik planlarını yapmaları ve bunları hayata geçirmeleri için "yolda tutmak"tır.