Başlığı gördüğünüzde yönetici olmak ile anne/baba/eş/sevgili olmanın ne alakası var diyebilirsiniz? Benim gözlemim bu sosyal roller ile profesyonel yöneticilik arasında güçlü bir ilişki olduğu yönünde.
Biraz zaman ayırıp üzerinde düşünürseniz hepsinin ortak bir paydası olduğunu göreceksiniz:
Bu rollerden birine büründüğümüz zaman, aslında üzerinde güç sahibi olmadığımız ama olduğumuzu “sandığımız” insanlar ile etkileşime girdiğimize dikkat edin.
Anne, baba, eş, sevgili ya da yönetici gibi sıfatlara sahip olmanın bize bir “ayrıcalık” ve “güç” verdiği yanılgısı içindeyiz. Öte yandan, hepimiz pekala biliriz ki bu sıfatların işe yaramadıkları alanlar yaradıklarından daha çoktur.
Sizin de hayatınızda ebeveyn olarak sözünüzü dinletemediğimiz, eş ya da sevgili olarak partnerinizin istediğiniz şeyleri yapmadığı, yönetici ya da iş arkadaşı olarak defalarca üzerinde durduğunuz bir konuda bir milimetre bile yol alamadığınız durumlar olmuştur.
Bu sıfatların işe yaramadığı durumlarla yüzleştiğimizde hissettiğimiz çaresizliği sesimizi yükseltmekten başlayarak, ceza ima etmeye ve hatta tehdit etmeye kadar uzanan bir dizi olumsuz tutumla gidermeye çalışırız. Çocuğumuzu istediği şeyi almamakla tehdit eder, partnerimize sorun çıkacağını ima eder, çalışanımıza ya da ekip arkadaşımıza sonuçlarına katlanması gerektiğini bildirir ve bizim istediğimiz şeyi yapmasını bekleriz. Ne var ki, bunlar çoğunlukla işe yaramazlar. Kimi zaman işe yarar gibi görünseler de daha sonra ortaya çıkacak daha büyük sorunların tohumlarını atmış oluruz.
Bana göre daha iyi ilişkilere sahip olmanın yolu ilişkide bir sıfata sahip olmanın bizi “güç” ve “ayrıcalık” sahibi yapmadığını idrak etmek ile başlıyor. Bunu idrak edebilirsek diğer tarafı daha az yetkin, bize uyması gereken biri olarak görmekten uzaklaşmaya başlarız. Böylece bizim görüşümüzün daha geçerli ve bizim bakış açımızın en doğru bakış açısı olduğu yanılgısından da kurtuluruz. Dahası, ilişkide bir sıfata sahip olmanın bize bir şey dayatma yetkisi vermediğini fark ederek dünyayı itip kakmaktan, bir şeyi oldurmak için güç kullanmaktan vazgeçebiliriz.
Güç kullanımına dayanmayan, karşımızdakini bizimle aynı haklara sahip bir birey olarak kabul ettiğimiz, kişiliklerin değil fikirlerin konuşulduğu bir ortamı yaratırsak bu bizi daha verimli ilişkilere dolayısıyla da daha iyi bir anne/baba/eş/sevgili/yönetici olmaya yöneltir.
Tavsiyem bazı sıfatlara sahip olmanın sizi ilişkilerde daha güçlü kılmadığını kendi deneyiminizde gözlemlemeniz. Lütfen iş ve özel hayatınıza bir de bu gözle bakın. En üst düzey ünvanlara ya da sıfatlara sahip olsanız bile hayata geçirmek istediklerinizde bu sıfatların çoğunlukla pek işe yaramadığını, yarar gibi görünse de uzun vadede sürdürülebilir olmadığını göreceğinizi düşünüyorum.
Photo by AlexGuillaume on Unsplash
